روزهاست ،که دلم، 

شکوه ای دارد ز من

آرام،حرفها، گوید به من

با حال حزین ،رنجور و سرد:

رهایی نیست، مرا زین سوز و درد؟

خسته ام زین، بی کسی

میهمان کن، بامن، کسی

چه گویم، دل، جز سخنی

....که،درین دهر دنی.......

................تنهایی،........

...............صد، به...........

..............ز تمنای تنی.........